Wil den Hollander heeft als schrijfster en als mens veel voor haar lezers en lezeressen betekend. Nog steeds weet zij mensen te raken.
Wilt u ook uw persoonlijke ode aan haar schrijven? Of wilt u een andere reactie geven? Dat kan.
Uw ode zal dan – nadat gecheckt is of uw reactie geen spam is – vermeld worden op deze site.
Wellicht brengen onderstaande vragen u op een idee voor uw persoonlijke ode.
- Wanneer heeft u de boeken van Wil den Hollander voor het eerst gelezen? Hoe vaak?
- Wat is uw favoriete boek/verhaal/alinea/citaat van Wil den Hollander?
- Wat vindt u opmerkelijk aan de schrijfster in de radio- en televisie-interviews op deze website?
- Wat maakt haar als mens voor u zo bijzonder?
U kunt hier uw persoonlijke ode schrijven.
Een paar jaar geleden zijn wij eerst bij Aart thuis geweest en daarna naar de boerderij. Weken van te voren had ik Aart gebeld en gevraagd of we mochten komen. Was gelijk heel goed! Een reisje van de Vrouwen van Nu Noord-Holland. Met 40 dames rondom de grote tafel bij Aart en Simone in het prachtige pension! De dames kregen hele pension te zien en de ciderstokerij! Het bezoek aan de boerderij van Wil. Ik vond het een indrukwekkende belevenis. De boeken van Wil heb ik keer op keer gelezen!! Ga ze nu weer lezen. Prachtig! De ouders van 1 van onze dames heeft veel kontact met de fam. Hollander gehad. Al deze correspondentie heb ik bij Aart op de “herinneringstafel” gegeven. Waar ook de foto van Johanna staat! Al met al was het bezoek een hoogtepunt van die reis!
Met het grootste genoegen thans kennis mogen nemen van deze site. Al meer dan een halve eeuw is verlopen, maar nog steeds raak je als lezer gepassioneerd door de boeken van de “Boerin in Frankrijk”. Onze grootouders lazen en spraken met passie over de eerste vier publikaties in de jaren zestig. In familieverband werd de serie op de tv gevolgd. Ook in de volgende decennia werden de eerste delen en latere uitgaven gelezen en herlezen. Vaak vroegen we ons af hoe het verder was gegaan. Nu, dankzij het internet en de hulp van onze kleinkinderen, is bijna het gehele verdere verloop te vinden en te zien.
Intussen hebben we natuurlijk al meermaals een virtueel bezoek gebracht aan het Franse Inval-Boiron. Het is indrukwekkend en de door Wil den Hollander beschreven sfeer is duidelijk echt bestaand. Het voelt alsof je werkelijk aanwezig bent en rondloopt op het erf van de boerderij. Zo herkenbaar allemaal.
Hopelijk gaat de ontwikkeling van deze prachtige site verder en kunnen vele toevoegingen bijdragen aan feiten en kennis en over de bio- en bibliographie van deze nog steeds zo actuele auteur.
Met dank voor deze website. Mijn ouders hadden de eerste vier uit de serie, vermoedelijk omdat ze als binnenschippers vaak in Frankrijk voeren en daar eind jaren 60 wel eens contact hadden met een uit Nederland geemigreerd boerengezin. Maar die woonden meer richting het oosten van Frankrijk, in de buurt van Sens. Zijn we later nog een keer op vakantie langs geweest nadat we aan de wal gingen wonen. Hun zoon moest ook in militaire dienst in Frankrijk.
Bij het overlijden van mijn ouders heb ik de boeken meegenomen. Maar ik wist niet eens dat er ooit een tv-serie van gemaakt was. Leuk om de interviews met haar te zien.
Het boek na vele jaren en in tussentijd zelf boer te zijn geweest in Canada nog eens gelezen. In een woord: Prachtig. En ik begrijp hun leven en zorgen ook.
In juni ben ik samen met een vriendin (die de boeken ook heeft gelezen) nogmaals in Inval Boiron geweest. Het was geweldig om het nog een keer te zien. Het huis is er nog steeds, maar totaal verlaten. We konden het aan de achterkant nog bekijken. De nacht doorgebracht bij Dorette Onder de Linden in Mazis. Aart is helaas in november 2017 overleden. We werden ontzettend gastvrij ontvangen door Dorette. Het lijkt me geweldig om nog een keer een boerin In Frankrijk dag mee te maken!!
Ik zou zeker meedoen samen met een vriendin die net zo’n grote fan is.
Tweemaal gelogeerd bij Dorette en Aart, naar aanleiding van de boeken van Wil den Hollander.
Zulke mooie en leuke herinneringen aan Aart. Een heel bijzonder mens.
Wat een warme reacties allemaal. Ik kan me hier helemaal in vinden. Begin jaren ’70 het eerste boek gelezen en gelijk gegrepen. Staande op camping Monchy les Preux denken waar zal ze wonen. Niet te weten dat ik zo dicht bij was. De jaren verstrijken druk met jong gezin en dan opeens kom ik de boeken in de bibliotheek tegen op de tafel afgeschreven boeken. Nou daar kwam ik met de stapel thuis. Als ik daarna nog eens een boekenmarkt bezocht haalde ik ze er zo uit. Dat was toch wel heel bijzonder. Maar eens verder zoeken op het internet zo vond ik een van de dames van de Boerinnen middag in Ede. Van haar kreeg ik alle dia’s, foto’s en een kopie van het manuscript van het boek “Johanna”. Veel mensen gesproken. Sindsdien vaak verteld over haar in het radioprogramma de hulplijn van Hans van Willigenburg op radio Noord-Holland. Altijd was daar wel iemand die een boek zocht. Twee maal de boerderij bezocht. Ja daar sta je dan voor het raam ontroerd te kijken naar de keuken vloer die ze zo vaak gedweild heeft. In 2008 ook Aart en Dorette ontmoet een fijne ontmoeting daar in de Chambre d’ Hote. Ja en dan sla je haar naam nog eens in op Google en dan kom je deze prachtige site tegen. Inmiddels een fijne ontmoeting gehad met Annejos. Gegevens uitgewisseld, foto’s en dia’s bekeken. Tot het besluit gekomen het manuscript te schenken aan het Literatuur Museum in Den Haag. Ook bezit ik nog wat boeken die ik graag door wil geven. Zo kunnen we de naam Van Wil den Hollander levend houden.
Zou het een idee zijn om nog een keer een boerin in Frankrijk dag/middag te organiseren?
Zodat mensen die gek zijn op haar boeken elkaar kunnen ontmoeten.
Eventueel foto’s of ander materiaal uit te wisselen of gewoon met elkaar in gesprek gaan?
Wie lijkt dat wat en wie doet ermee?
Toen ik met mijn vriendin een appartementje had gehuurd op Kreta trof ik daar een boek aan dat was achtergelaten. De trein die nooit meer stopte van Wil den Hollander, de boerin in Frankrijk. Ik begon er zonder veel verwachting in te lezen. Dacht meer aan een feel good verhaal uit de Libelle. Ik heb het in één keer uitgelezen en terug in Nederland heb ik de andere boeken gelezen. Een prachtig tijdsbeeld verteld door iemand die heel veel te vertellen had. Zelden heeft autobiografie mij zo aangegrepen. Ik geef wel eens aan dat Wil den Hollander mijn favoriete Nederlandse schrijver is. Meestal word ik dan uitgelachen. Tja.
Ja, ook ik ben een fan van Wil den Hollander en heb al haar boeken die ze schreef over haar leven in Frankrijk, in mijn bezit en ze alle meerdere keren gelezen. Als mijn man de nachtdienst in ging deed ik de deur achter hem op slot en ging dan heerlijk zitten lezen in de boeken van Wil den Hollander. Soms wel tot twee of drie uur in de nacht. Maar de volgende dag moest ik wel weer naar mijn werk.
Het was dan net of ik in die wereld van “Boerin in Frankrijk” was. Of ik er bij was bij alles wat ze meemaakte en opschreef en beleefde.
Jammer dat ze zo’n moeilijk leven heeft gehad. Geen enkele luxe zoals er nu zo veel zijn om een huishouding en alles wat erbij hoort wat gemakkelijker te laten zijn. Het allerergste was dat ze haar mooie dochter, waar ze zo blij en trots op was, moest verliezen aan een langdurig en ongeneeslijke ziekte.
Ja haar boeken zijn een geweldige weergave over het leven van een boerengezin in een wel heel moeilijke tijd. De strijd om het bestaan!
Wij zijn op vakantie in Picardië en ik heb vanmorgen de boerderij weer eens bezocht. Ik heb er bijna 400 kilometer voor gereden want we zaten niet echt in de nabije buurt, maar deze kans kon ik niet laten liggen. De boerderij is erg verwaarloosd, overal tiert het onkruid welig, ik kon niet bij de voordeur komen. In de schuren staan nog wat oude spullen en er liggen van die grote rollen stro, vast door iemand in de buurt gebruikt. De tuinmuur is afgebrokkeld, je kunt zo in de tuin komen, maar dat durfde ik niet. Ik heb niemand gezien of gesproken, ben ook de taal niet machtig, maar ik hoopte erop dat er heel toevallig nog een vakantieganger daar rond doolde;-)
Verder was het zoals ik het eerder heb gezien in 2007.
Ik heb naar een begraafplaats gezocht , maar die vond ik niet in Inval Boiron, wel in Le Mazis het dorpje er vlak naast. Daar heb ik rondgekeken achter het kerkje is een kleine begraafplaats. Ik wilde graag haar graf of dat van haar man en Johanna bezoeken, maar ik kon hun graven daar niet ontdekken. Weet iemand waar ze begraven liggen?
Verder denk ik steeds dat ik er nu wel klaar mee ben , heb de boerderij drie keer bezocht, eerste keer leefde Wil nog en zagen we Johan/Gerrit lopen , ze was toen al heel oud, dus we hebben haar niet gesproken.
Maar ahum …
Ben bang dat als we er toch weer in de buurt komen, ik toch weer ga kijken . Gek dat een schrijfster zo’n grote invloeden heeft op veel mensen…
Groet van een grote fan, Jane T
Hallo J. Torenbeek,
Helaas is er geen graf van de Familie Den Hollander-Bronder. Hun as zou zijn verspreid in de tuin van het crematorium van de begraafplaats van Madeleine van Amiens.
Met de hartelijke groeten van een voormalig companion van Johanna aan het lyceum “Cité Scolaire”, in de zestiger jaren, in Amiens.
Gérald Bézot
Johanna is gecremeerd. Of Wil en haar man begraven of gecremeerd zijn, ik weet het niet.
Ook ik ben een bewonderaar van Wil den Hollander. Ik heb de boeken in mijn bezit en heb ze zo vaak gelezen. Ik leefde helemaal met haar mee en zag dan de keuken helemaal voor me. Ook toen ze nog in dat boshuis woonde zonder water enzo. Hoe heeft ze het allemaal voor elkaar gekregen, altijd maar doorgaan met die teleurstellingen. Twee maal per dag warm eten koken voor het personeel. Ik ben zo dankbaar dat ik nu de foto’s kan zien van haar. Hartelijk dank daar voor. De televisieserie heb ik niet gezien. Ik weet helaas niet waarom, maar ik zou graag die korte stukjes willen zien. Mijn wens: ik zou dolgraag de boerderij willen bezoeken. Dank jullie allemaal.
Ben al jaren een heel grote bewonderaar van haar boeken. Je raakt enorm onder de indruk van haar verhalen en het zijn de enige boeken die ik meerdere keren heb gelezen. In maart 2016 waren wij op de terugweg van Ierland en hebben besloten om in de Bed and Breakfast van Aart en Dorette te overnachten. Het was geweldig om de boerderij te bezoeken samen met Aart die inmiddels een hoge leeftijd heeft maar nog steeds enthousiast alles aan ons wilde laten zien. Het was ook heel bijzonder om daar ’s avonds laat aan te komen en Aart aan te treffen bij het haardvuur (wij kwamen van de boot af in Cherbourg). Er lag net een nieuw dak op de boerderij, die nog steeds onbewoond was. We hebben een aantal foto’s gemaakt die ik toe kan sturen. Het is me ook gelukt om een aantal fragmenten van de tv opnames te bestellen. Ze zijn van redelijk goede kwaliteit maar wel heel kort. Bedankt voor deze geweldige site!!
Heb begin jaren 1970 myn eerste boek van Wil den Hollander gelezen. Uiteraard de televisieserie gezien. Was en ben gefascineerd door haar boeken. Heb twee boeken van de omnibus “Boerin in Frankryk”. De andere boeken van haar allemaal gelezen, maar jammer genoeg niet in myn bezit. Woon al jaren in het buitenland. Maar de omnibus die ik heb wordt nog regelmatig door my gelezen.
Samen met mijn vader keek ik altijd naar Boerin in Frankrijk. Later, toen ik zelf getrouwd was met een Fransman ben ik op zoek gegaan naar waar het allemaal gebeurd was en via via kwamen we in Inval Boiron en hebben we gelogeerd bij Aart en Odette, hun kennismaking en relatie wordt beschreven door Wil in één van haar boeken en ze zijn nog steeds samen en hebben een Bed and Breakfast in het naburige Le Mazis) en zij konden ons helemaal bijpraten, ook over de tv opnames, heel bijzonder. De boeken heb ik allemaal meerdere keren gelezen en nog steeds boeien ze me. Ik voel me erg verbonden met deze serie en altijd als we door Picardië onderweg naar de familie in Bretagne wil ik het liefst uitstappen en lopen naar de boerderij . Wij hebben de boerderij bezocht in 2007, leeg en verlaten, maar ik vond het zo gaaf daar te zijn! Heb bij thuiskomst weer al haar boeken herlezen. Wat heeft gemaakt dat ik zo onder de indruk was van de serie kan ik niet precies omschrijven, ik was dol op de Franse taal en cultuur en deelde dat met mijn vader. Helaas is hij in 2006 overleden en heb ik nooit met hem kunnen delen dat ik bij de boerderij ben geweest……trouwens, ik herken veel van Wils verhalen over de Franse cultuur in mijn eigen schoonfamilie: mijn schoonvader was ook boer. Top dat er nu deze site is!
Wat fijn om nu mevrouw Den Hollander eindelijk te zien en horen spreken! En wat leuk om in het radiofragment ook Scheherazade (Miep Racké) te horen, een andere grote favoriet van me!
Bij toeval kwam ik op deze site terecht. Ik was met 10 jaar helaas net te jong om de serie te hebben gezien (hoewel ik me wel de scene van de brand herinner) en hoop dat er nog beelden van zullen opduiken (met Hamelen is dat volgens mij ook gelukt).
Ik heb in 2012 de boerderij bezocht. Het voldeed in grote trekken aan het beeld dat ik heb gekregen uit de boeken. Ik heb daar foto’s van, indien u belangstelling heeft kunt u me mailen.
Ik wens u veel succes met uw site
Beste Marijke, hartelijk dank voor uw bericht. Wat leuk dat u zo uw twee favoriete schrijfsters kunt horen in 1 radioprogramma.
Van de serie Boerin in Frankrijk zijn veel losse fragmenten te zien in het Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum. Vele tientallen foto’s van de serie kunt u vinden bij de Links van deze website.
Ik ben benieuwd naar uw foto’s, kunt u ze mij mailen svp?
Met vriendelijke groet
Annejos Wafelbakker
Wat leuk dat u foto’s heeft, ik zou ze graag willen zien …bvd
Anneke
Het kwam allemaal zo bekend over.
Ik ben de dochter van Magda, de vriendin uit de eerste boeken met wie Wil op de koeien paste aan de Zuurlandsedijk.
Ze hebben alle jaren dat Wil in Frankrijk was met elkaar geschreven. Alle zorgen vertrouwde Wil mijn moeder toe in die tijd. Als ze in Holland was kwam ze altijd bij ons.
Wij hebben ook altijd contact gehad en veel bij hen in Frankrijk gekampeerd.
Op 12 februari 2002 is er een lezing met film in Ede geweest en op 22 mei 2002 heb ik zelf een lezing verzorgd met verhalen en foto’s – toen ook nog dia’s.
Het zou een idee kunnen zijn om de correspondentie-brieven van Magda en Wil den Hollander te bundelen en in een boekvorm uit te geven.
Tenminste als die brieven er nog zijn. Misschien is er wel belangstelling voor.
Mevrouw Brouwer,
Leuk dat u reageert. Het is inderdaad te ver weg voor een lezing.
De correspondentie heb ik nog, maar ik zie er van af er iets mee te doen.
Verleden maand is mijn man gestorven dus mijn hoofd staat nog niet naar extra werk. Als er vragen zijn wil ik wel met u mailen.
Groet,
Janny van de Velde Kooijman
Beste mevrouw Van de Velde-Kooijman,
Ach wat verdrietig, ik wil u hierbij condoleren met het verlies van uw man.
Maar misschien, als de tijd de ergste pijn van het gemis en het verdriet wat heeft verzacht, u er een afleiding in kunt vinden om er iets mee te doen. Het leven gaat immers verder en ook dat van u.
Denk er eens overna als u wilt. Het kan uw leven weer een nieuwe impuls geven om verder te gaan op uw levensweg.
Wens u veel moed en vertrouwen toe voor de toekomst.
Met een hartelijke en bemoedigende groet van Trijn Brouwer-Pijper.
Jammer dat je zo ver weg woont anders zou ik je vragen een lezing voor onze vereniging “Vrouwenkring“ te willen verzorgen.
Wij wonen in Wagenborgen, dat is in de gemeente Delfzijl in de provincie Groningen.